Kva er greia med fotoskrekk? Det byrja forrige onsdag på bloggtreffet i Ålesund. Eg innsåg raskt at her var det umogeleg å havne i eitt eller anna objektiv. Og slikt skulle vere kjekt. Fine minner til seinare. Jada. Berre ikkje bilder av meg. Så har det vore nokre telefonar frå div.aviser siste veka. Nix, eg har ikkje behov for å bli intervjua. Og eg må innrømme at tanken på det bildet som skal med får meg til å verke i magen. Så takka eg til slutt ja til ei hyggjeleg nynorskdame med tilhald i Oslo. Litt tryggare når det ikkje er sånn lokalt det skal presenterast. Om eg kunne sende eit bilde av meg sjølv? Det hadde eg ikkje tenkt på. Long-distance-relationship hadde eg tenkt. Få snakke om interiør, julepynt og blogging, DET er greit. Ikkje bilde.
I går toppa det heile seg med å skulle lære meir om portrettfotografering,
og å unngå å bli tatt bilde av sjølv. Ikkje enkelt.
Men kvifor er dette så fælt? Eg snakkar jo hol i hovudet på dei eg skal ta bilder av, om at dette er ikkje farleg, berre å vere avslappa, bla bla bla... Snakk om hykleri? Det eg er redd for, er nok at ein ikkje ser seg sjølv på same måte i ein spegel? Det utsnittet ein er van med, har eit tillegg. 3D liksom. Det einaste som trøyster meg, er at veldig mange andre har det på same måten.
Men så var det ho dama som ventar på bilde av meg.
Lovde å sende over eitt eller anna.
Det blir nok dette. Har ikkje bilder med fjeset i front. Sorry.
Skal jobbe med saka ein gong seinare. Kanskje i 2013? Det bør vere eit slags nyttårsforsett? (eg har aldri slike...) Og til alle andre der ute som nikkar gjenkjennande; vi er mange, vi er i fleirtal.
Og all ære til flinke folk eg har tatt bilder av siste åra,
som smiler, og ikkje er redd for å møte
seg sjølv i 3D.
Elin
Helt enig med deg.
SvarSlettDet eneste jeg grudde meg til(heldigvis-hihi) når vi giftet oss var bildene.. Kan ikkke smile naturlig, og blir ofte deppa når jeg ser bilder av meg. Var jo ikke sånn jeg så ut i speilet??
Ja ja..
Du klarer deg nok kjemepfint, får bruke dine egne tips og råd:)
Skjønner deg godt. Jeg er IKKE foran kamera men bak. Passer Kanskje ikke noen av stedene men trivselen er absolutt størst bak...
SvarSlettFin dag til deg
Klem Tove
Kjære vene, vakre du! Du har da ikkje noko å vere redd for!!
SvarSlettMen eg forstår.. Eg trivst ikkje så godt forran kamera.. Det blir litt sånn «wæææ, er det slik eg eigentleg ser ut?!? eg ser jo IKKJE ut! :O»
klem
vi er vist fleire i samme bås her Elin..
SvarSletttvi tvi og lukke te
monikaklemma
Jeg hater at blive fotograferet...kan ikke være naturlig..men laver klovneansikter eller har munden åpen på vid gab...hater det!!!
SvarSlettSådan har jeg altid haft det, selv den gang jeg var ung og slank.
Kan ikke fordra mig selv..så undgår så vidt mulig spejlet.
Du er jo vakker og smuk, slank og nydelig..og behøver ikke å gjemme deg for noen.
Du er også dyktig og kreativ, med nydelige barn og mand og et smukt hjem...du har all grund til at være stolt.
Ja jeg synes at du ligner meget Mette-Marit..som jo er smuk og dejlig.
Men så er det godt du ikke er hende..tænk og skulle være på billeder i alle aviser og blade..;-)lol
Jeg synes at billedet af dig fra http://norskeinteriorblogger.no/2012/11/20/alesund/ er super flot..du ser både afslappet og smuk ud.
Men det må være en form for fobi for nogen mennesker dette med at hate og blive fotograferet?
Stor Klem fra Lisbeth
Kjenner meg veldig godt igjen - synes det er forferdelig å bli tatt bilder av. Jeg gjør alltid en eller annen grimase, har øynene igjen mm. Andre bare smiler og ser flotte ut. Jeg har jo sett mange fine bilder av deg, da!
SvarSlett