Av og til opplever ein ting i livet, som setter varige spor. I mitt tilfelle, har det vore mange triste opplevingar siste åra. Det gjer noko med ein; ein gløymer liksom kven ein er? Men eg brukar å seie, at eg er her, djupt inni meg ein stad, der finns eg enno. Eg er berre litt redd for å kome ut igjen... I går og i dag har eg møtt ei dame som tina opp ein del av desse harde forsvarsverka. Med mjuke tonar og ord, bevega ho meg veldig. Ho utstrålar positivitet, omsorg og varme. Eg snakkar om Helene Bøksle, som lillemor var så heldig å få kore for i kveld. Etter konserten, som var ei fantastisk reise i kjensler og ord, tok Helene seg tid til å ta bilder saman med lillemora vår. Også veldig flott gjort!
Helene sang "Gabriela`s sang" til slutt, og eg trur det var ei tåre i dei fleste sine auger...
"Jag har aldrig glömt vem jag var
Jag har bara låtit det sova
Kanske hade jag inget val
Bara viljan att finnas kvar..."
Fann ingen god versjon med Helene Bøksle, men her er
originalen frå filmen, Så som i himmelen.
Tusen takk for opplevinga Helene!
Ynskjer alle ei flott ny veke, takk for alle fine ord,
og takk til dei som legg seg til som følgjarar, sjølv om eg ikkje
bloggar så mykje. Her er ting på gang ;)
God klem!
Elin