Long time... Det skulle berre vere eit opphald i nokre dagar, men det ser ut til at denne pausen min vil vare? Forstår at her har vore masse tull med blogger, men det var ikkje grunnen til at mine innlegg uteblei. Eg har følt meg sliten lenge, og vinteren har vore tøff. Dei som "kjenner" meg, veit at eg hadde ein skikkeleg nedtur med ryggen min i februar. Dersom du har slike plager, veit du at det er ein lang prosess å kome i form igjen. Det er det min kvardag handlar om no. I tillegg til å vere mamma og stille opp for borna mine. Ikkje alltid eg klarer det heller. Ellers hadde eg takka ja til ei reportasje frå huset her, noko eg også har avlyst, fordi eg blei så stressa av tanken på alt eg ville ha gjort før dette skulle skje. For eg klarer jo ikkje å styre slik som før eg skada ryggen min. Så har eg hatt lyst å delta på Glansdagen i Oslo, men med min variable form, tok eg ikkje sjansen på å bestille billettar til fly og arrangementet. I redsel for å ikkje klare å gjennomføre dette.
Så slik er stoda her. Litt punktert og makteslaus, med følelse av å ha mislykkast på temmeleg mange områder. Og då forsvinn kreativiteten også. Det beste er nok å gjere heilt andre ting ei stund, og så sjå om bloggelysta kjem tilbake. Somme dagar er eg heilt overbevist om at eg ikkje vil blogge meir. Men så kan eg kjenne eit snev av inspirasjon, og tenkjer at det kan hende eg klarer å trø igang systemet igjen.
Oi, det vart veldig ærleg og personleg? Men det er nok fleire som kjenner seg igjen? Eg trur det kan lønne seg å innrømme at ting ikkje går på skinner. Eg ser her rundt meg, at menneska som veit dette, får smilet tilbake i ansiktet mitt igjen!
Eg ynskjer alle fine dagar
framover mot sommar!
God klem frå meg!
E