Solskin i glaskarmen

VÅRSØG

No skin det sol e høgste Svealiå

No bli det vår, det kjenne e so vel

De søng så trongt kring alle dalasiå

å synnåvinn han kjem å gjer me sel.

Når sommarn kjem, da bli det fint e fjellå,

da ska e dit å hør kår bekkjinn søng,

å kliv te topps e brattast berjestellå

å vea tort å tåg å tåbærløng.

E kjenne lokt tå gras kring alle haua,

å sola skin, å bjøllåin kling så kløkt.

Å tjønninn legg så blank der e ska laua

me berg ekreng, der e kainn sol me trøkt.

Ådu, å du, kår sårt å sælt e stoinna,

når sola skin frå kvite høgdå ne.

Da væt e vår'n han e kje lenger oinna

at e får levva slik ein somar te.

Da væt e vesst at bekkjinn legg å venta

poinn kalle isa me så sval ein drekk.

- Når hausten kjem å sistkveldskløva henta,

da ska e takk for sommarn så e fekk

Hans Hyldbakk

I kveld skin sola i glaskarmen. Det varmar så godt innover golva. Men det er langt frå nokon varme ute. Kald vind. Likevel held eg på å plukke vekk ein del av vinterens pynt på hyller og på veggar. Synes det er fint med eit lettare uttrykk når det går mot sommar. Og så er det så koseleg å ta det fram att på mørke haustkveldar :) Ramma eg bygde meg for å henge opp ting i, er ganske naken. Berre nokre lykter heng att, og eit vakkert utklipp frå JDL. På kommoden står ei gamal skål, og nokre telyshaldarar. Duken er så gamal og sliten, at der er hol i han. Men eg synes han er så vakker, at han fortener å liggje framme. Peonane held ut, og står i ein vase av fattigmannssylv. Hjertet på veggen er i same utførelse. Det er så vakkert når sola treff sylvet. Akkurat som fjorden ute, glinsar det og lever i ulike sjatteringar. Heldig er eg, som kan sitje i bloggestolen min, med apparatet fullt av minner, og kose meg. I morgen er vi fri, og er vi heldige skin sola?

Og husk:  "Ådu, å du, kår sårt å sælt e stoinna, når sola skin frå kvite høgdå ne.

Da væt e vår'n han e kje lenger oinna at e får levva slik ein somar te."

Ynskjer alle der ute ein god onsdagskveld!

Elin :)